Waarom grote organisaties „genadeloos“ lijken te zijn…


Waarom grote organisaties „genadeloos“ lijken te zijn…

Vaak zijn we verbaasd hoe genadeloos grote organisaties maar blijven doorgaan met het opleggen van hun regels, zonder aanziens des persoons. Ongeïnteresseerd en onverschillig lijken te zijn in de gevolgen die dit voor iemand kan hebben. Organisaties zoals het leger, de belastingdienst, verzekeringen, banken, regeringen, ziekenhuizen, en vele anderen. In het bijzonder organisaties die een zekere vorm van macht bezitten. Ze lijken een niet te stoppen machine: ze gaan maar door.

Hoe komt dat nu dat organisaties dit doen? Hebben ze geen geweten, geen gevoel? Zien ze niet wat ze soms voor verschrikkelijks aanrichten? 

EEN ORGANISATIE EN HET MENSELIJK LICHAAM
Een organisatie is te vergelijken met het menselijk lichaam. Net als een organisatie, bestaat het menselijk lichaam uit ontelbare, op zichzelf staande, levende onderdelen in de vorm van de cellen waaruit het is opgebouwd. Een cel op zich is zich niet werkelijk bewust van het grotere geheel waar hij deel van uitmaakt. Een enkele cel op zich heeft ook geen “kwade” bedoelingen, hij doet alleen zijn werk, zijn opgave. 

Er zijn menselijke lichamen die ‘verschrikkelijke dingen’ doen en zijn er menselijke lichamen die ‘goede dingen’ doen. De cellen in beide van deze menselijke lichamen zijn zich hier niet van bewust. Die weten niet of het grotere geheel, waar ze deel van uit maken, “goed” of “slecht” is.

Dit geldt ook voor het menselijk lichaam. Zie het maar als een ongelooflijke perfecte “machine” die in eerste instantie met maar een paar primaire dingen bezig is, namelijk: overleven en het in stand houden van de soort door vermenigvuldiging. Wanneer deze beide primaire zaken gewaarborgd zijn en de overleving van de soort is veilig gesteld, pas dan komen de andere doelstellingen aan bod zoals: comfortabel overleven en vervulling. 

EEN ORGANISATIE WERKT HETZELFDE ALS HET MENSELIJK LICHAAM
Een machtige organisatie functioneert op EXACT dezelfde wijze. Een enkele medewerker is te vergelijken met een menselijke cel. Hij doet wat hij moet doen en doet dit zo goed mogelijk. Het grote geheel, de organisatie op zich, is te vergelijken met het menselijk lichaam, het is het totale samenspel van alle cellen, dat in eerste instantie gericht is op het voortbestaan van de organisatie. Pas daarna komt er ruimte voor een zo ‘goed’ mogelijke vorm van bestaan (lees luxe).

Precies zoals vele mensen ‘slecht doen’ en vele mensen ‘goed doen’, zo zijn er vele organisaties die ‘slecht doen’ en vele organisaties die ‘goed doen’. 

Mensen die “slecht” doen, doen dit in 99,99% van alle gevallen met een zeer goede reden. Zij zijn van mening dat wat ze doen op dat moment ‘goed’ is, vaak zelfs liefdevol. 

Ze zijn zich er vaak totaal niet van bewust dat ze met hun handelen andere mensen beschadigen, soms zelfs doden. Mochten ze zich er toevallig toch van bewust zijn, dan zullen ze zich altijd beroepen op DIE goede reden(en) van waaruit ze handelen en zal dat wat ze doen voor hen dus toch “goed” zijn. Dit klinkt misschien bizar in onze menselijke ogen, maar binnen het grotere geheel klopt het allemaal precies. Alles, werkelijk ALLES wat gebeurt heeft een functie en is helemaal OK.

Exact hetzelfde mechanisme is van toepassing op grote organisaties. Kijk bijvoorbeeld eens naar een leger. Het vecht uit liefde voor zijn land, zijn overtuiging. Het verdedigt en doet ALLES om zijn land te redden van… en beschermen voor…wat het ook maar is waar het bang voor is. Een enkele soldaat wil helemaal geen andere mensen doden. Hij wil alleen maar zijn werk zo goed mogelijk doen, zodat het grotere doel bereikt wordt, vrijheid, etc. etc.

NIETS STAAT OP ZICHZELF
Een grotere organisatie heeft in die zin geen geweten, geen scrupules, want het is NIET een op zichzelf staande entiteit. Het heeft maar één opgave: het bereiken van zijn doel, wat er ook voor nodig is, wat het ook kost.

Ieder mens, bestaande uit ontelbare menselijke cellen en dus hetzelfde als een grote, machtige  organisatie, heeft geen geweten, geen scrupules, want het is NIET een op zichzelf staande entiteit. Het menselijke zijn heeft maar één opgave: het bereiken van zijn doel, wat er ook voor nodig is, wat het ook kost.

NU DE "UITDAGENDE" VRAGEN
Deze beschrijving is geen oordeel. Deze beschrijving bevat ook geen verwachting dat het anders zou moeten zijn. 

Deze beschrijving tekent eenvoudig en “alleen” maar op dat wat er is, meer niet…

Mijn eerste vraag aan jou is: is het voor jouw ook mogelijk om vanuit een niet oordeel, naar een organisatie te kijken? 

Mijn tweede vraag aan jou is: is het voor jouw ook mogelijk om vanuit een niet oordeel, naar jouw eigen menselijke organisatie te kijken?

Danny J.M. Vermeeren

Lees hier de originele Blog: 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten