De onderstaande inspiratie heb ik een aantal jaren
geleden gehoord toen ik de Duitse versie van het hoor boek van De Alchemist aan
het luisteren was. Het heeft diepe indruk op mij gemaakt en helpt mij nu nog
steeds wanneer ik moe ben en twijfel aan mijn weg. Je gekozen weg stopt nooit
het gaat altijd verder, mijlpaal na mijlpaal.
Natuurlijk komen er tegenslagen, momenten dat het
niet lukt, momenten dat je er doorheen zit, maar dat is de lotsbestemming van
al diegene die ervoor gekozen hebben hun levensweg te gaan leven.
Uit eigen ervaring kan ik jullie bemoedigen, HET IS
HET MEER DAN WAARD deze weg te gaan en de beloning komt op een heel andere
wijze dan je je nu kunt indenken en vaak intenser en veel mooier dan je je nu
kunt voorstellen.
Je hoeft er alleen maar een ding voor te doen, het
pad wat je nu hebt gekozen verder te lopen en er niet vanaf wijken.
Veel leesplezier en mooie inzichten wen ik jullie
toe met het voorwoord van Paulo Coelho.
Danny
VOORWOORD VAN PAULO COELHO VOOR HET BOEK "DE ALCHEMIST" (alleen beschikbaar bij de Duitstalige versie
helaas, voor zover ik weet)
Ik herinner me een zin uit de brief waarin de
Amerikaanse uitgever HarperCollins mij aankondigde dat ze wilde mijn eerste
roman te publiceren, daarin werd schreef men: “De Alchemist te lezen, is als het opstaan in de vroege ochtend en
kijken naar de zonsopgang, terwijl de rest van de wereld is nog steeds slaapt."
Ik ging naar buiten, keek naar de lucht en
probeerde het te verwerken: "De Alchemist" zal worden vertaalt. Op dat
moment was het voor mij nog erg moeilijk om mij als schrijver te etableren en
om naam te maken. Langzaam aan werd het mijn droom werkelijkheid: tien,
honderd, duizend, een miljoen exemplaren werden in de Verenigde Staten
verkocht. Het boek is vertaald in 61 talen, verkocht meer dan 30 miljoen keer
en mensen begonnen zich af te vragen: “Wat is het geheim van dit succes?”. Eerlijk
gezegd, ik weet het niet. Ik weet alleen dat we net als de herdersjongen
Santiago onze lotsbestemming zouden moeten volgen.
WAT IS ONZE LOTSBESTEMMING? Het is Gods zegen, het
is de weg die God heeft gekozen voor elk individu. Elke keer als we iets doen
wat ons enthousiasme vervult, dan volgen we onze bestemming. Toch hebben we
niet allen de moed, onze lotsbestemming onze droom uit te voeren.
Waarom? ER ZIJN VIER HINDERNISSEN.
TEN EERSTE: DROMEN WORDEN NOOIT WERKELIJKHEID
Als kid wordt ons wijsgemaakt dat dromen nooit
werkelijkheid worden. Hoe ouder we worden, des te meer onze levensdroom begraven
wordt onder vooroordelen en angsten. Uiteindelijk is hij zo diep in onze ziel begraven,
dat hij nog wel steeds aanwezig is, maar niet meer zichtbaar.
TEN TWEEDE: DE LIEFDE
Zelfs als we de moed kunnen opbrengen om onze droom
weer uit te graven, stoten we op een tweede obstakel: de liefde. We zijn bang
om de mensen die dicht bij ons staan, pijn te doen wanneer we er alles voor over
hebben om onze dromen te volgen. Hierbij zien we over het hoofd dat de liefde
ons niet van ons levenspad wil afbrengen, integendeel het is een extra
stimulans. Dat degenen, die vanuit hun hart ons alleen goed willen doen, ons gelukkig
willen zien en ons van harte vergezellen op deze reis.
TEN DERDE: ANGST VOOR NEDERLAGEN
Zodra we eindelijk hebben begrepen dat de liefde een
stimulans is, duikt een derde hindernis op: de angst voor nederlagen die wie op
onze weg lijden kunnen. Wij, die vechten voor onze dromen, lijden veel meer dan
anderen, en als we falen, kunnen we ons er niet uit kletsen op de al oude
manier van: "Nou, zo belangrijk was het voor mij nu ook weer niet."
Onze levensdroom is belangrijk voor ons, we doen er
alles voor en weten, dat de weg die we hebben gekozen niet makkelijker is dan
alle anderen wegen. Daarnaast weiden wij ons van harte en met liefde aan deze
reis. We zijn strijders van het licht, we moeten ons in moeilijke tijden wapenen
met geduld en nooit vergeten dat als we iets vast willen dat het hele universum
ons zal helpen om ervoor te zorgen dat we het bereiken - zelfs als we het zelf eerst
niet begrijpen.
Ik vraag mij af. Zijn nederlagen noodzakelijk? Nou nee,
niet echt noodzakelijk, maar ze komen voor. We hebben geen ervaring en maken vele
fouten wanneer we het gevecht voor onze droom aangaan. Het geheim van het leven
bestaat daarin, zevenkeer te vallen en acht keer op te staan.
Maar waarom is zo belangrijk dat we onze
persoonlijke levensdroom vervolgen, wanneer we daardoor meer lijden moeten? Vanwege
de eenvoudige reden dat wanneer we de nederlagen overwonnen hebben, en dat dan
we altijd, we van een grootte vreugde en zelfvertrouwen vervult zijn. Diep in
ons hart weten we dat we voor het wonder van het leven diep respect hebben.
Ieder dag, ieder uur is een onderdeel van het goede
gevecht. We beginnen vol enthousiasme en vol vreugde te leven. Onverwacht en heftig
lijden verdwijnt dan sneller dan schijnbaar dragelijk, maar jarenlang voortdurend
lijden waar we ons nauwelijks bewust van zijn. Het onbewuste en voortdurende
lijden knaagt zo lang aan onze ziel, tot dat we totaal verbittert zijn en lijden
tot het einde van ons leven ons begeleid.
TEN VIERDE: DE ANGST OM DE DROOM VERVULT TE ZIEN
Wanneer we, ten eerste onze droom weer uitgegraven hebben
en, ten tweede de macht van de liefde zijn gaan gebruiken, hem te koesteren, en
we ten derde de in de loop van de jaren opgelopen wonden tot littekens zijn
vervaagd, dan stellen we vast, dat dat wat we altijd zo vast en zeker wilde, plotseling
binnen handbereik gekomen is. Op dat moment duikt de vierde hindernis op: de
angst om de droom vervult te zien.
Oscar Wilde heeft ooit eens gezegd: „Ieder mens
dood wat hij lief heeft.” En hij heeft gelijk. Alleen al de gedachte dat onze
droom werkelijkheid zou kunnen worden vervult ons met schuldgevoelens. Wij
kijken dan om ons heen en zien al diegene die niet bereikt hebben waar ze naar
verlangde en komen dan tot de conclusie dat ook wij het niet waard zijn om dat
te bereiken waar we naar verlangen. We vergeten dan al die hindernissen die we
overwonnen hebben, alles wat we opgeven moesten om tot hier tot komen.
Ik ken vele mensen die op het ogenblik dat de
vervulling van hun levensdroom op het punt stond werkelijkheid te worden, domme
fouten gemaakt hebben en hun doel niet bereikte ondanks het feit dat het doel
nog een stap verwijderd was van vervuling. De vierde hindernis is de
gevaarlijkste hindernis omdat hij omgeven is van het heilige aura van afzien
is, het afzien van vreugde en alles en het euforische gevoel zich wat “veroverd”
te hebben.
Maar wanneer jij jouwzelf waardig acht voor de
dingen waarvoor je gevochten hebt, dan wordt tot je een werktuig Gods, dan help
je de wereldziel en begrijp je waarom je hier bent.